just say yes.

Hoi allemaal!

Zeggen we niet allemaal iets te veel 'nee'? Zorgt dat er niet net voor dat we niks meemaken? Voor zij die er niet van houden; dit is een blog over kijken naar het leven. Afhaken dus als je niet geconfronteerd wil worden met iets diepere blogs dan beautyproducten en kleren. Voor de rest; enjoy!

Veel mensen hebben me ondertussen al gevraagd waarom ik een blog begonnen ben. Ik dacht er al een tijdje aan en ook mijn papa had al een paar keer gezegd terwijl YouTube filmpjes opstonden 'Wil je dat zelf niet doen?'. Geloof me, voor ik achter een camera ga zitten en het vervolgens op YouTube ga zetten, moet er heel wat gebeuren. Hoop er dus voorlopig maar nog niet op. Daar ben ik nog net iets te onzeker voor. Maar bloggen wou ik wel. En waarom eigenlijk niet? Wat verlies ik door het te doen? Ik verlies enkel iets door het niet te doen; de ervaring, en alles wat daar bij komt kijken.

Ik heb er al veel verschillende reacties op gekregen. Sommigen vertellen me hoe leuk ze het vinden en dat ze elke dag om 19u mijn blog bekijken. Anderen maken er grapjes over en nog anderen zeggen eigenlijk niets maar hun blikken spreken boekdelen. En dat is oké. Want niet iedereen vindt dit leuk. Sommigen zullen denken dat het aandachtstrekkerij is. Maar at the end of the day vind ik dit leuk en amuseer ik me. Vind je het niks, dan lees je het niet. Maar ik ga er daar niet voor ophouden, tot ik het zelf niets meer vind.

In 2013 heb ik dit filmpje gekeken van Zoella. Daarin vertelt ze hoe belangrijk het is om dingen te ervaren in je leven. Als je steeds 'nee' zegt als je vrienden je vragen iets te gaan doen of wanneer je een idee hebt maar er niet voor durft te gaan, ga je niet veel doen in je leven. Thuiszitten is niks. De TV zie je vaak genoeg en je bank kent je kontje al veel te goed. Waarmee ik niet wil uitsluiten dat je eens een chillavondje mag hebben! Iedereen heeft die wel eens nodig. Maar wat ga je meemaken als je gewoon thuis zit en niet de wereld ingaat om te ontdekken? 

Ook na het zien van The Bucket List (misschien wel mijn favoriete film ooit) ging er bij mij een lichtje branden. Waarom wachten tot je terminaal bent om te gaan doen wat je in je leven gedaan wilt hebben? Dit is geen oefening, je bent nu bezig met je leven en je gaat niet de kans krijgen het opnieuw te doen. Ik ben nu twintig en ik ga nooit meer twintig zijn. De tijd die ik nu verspil met niks doen, krijg ik niet terug. Daarom heb ik besloten dat het genoeg was geweest. Ik moet dingen niet meer uitstellen of gewoon niet doen omdat ik te lui of te bang ben om te falen of af te gaan. 

Ik ga ongeveer elke week minstens een keer naar het jeugdhuis en/of een keer uit, maar ik moet toegeven; er zijn avonden geweest waarop ik er echt tegenop zag. Momenten waarop ik in mijn pyjamabroek op de bank lag met een dekentje en gewoon geen zin had om me op te maken en om te kleden. Maar ik probeer elke keer toch maar mezelf even te pushen om ervoor te gaan. Eens ik daar ben, amuseer ik me altijd 1000 keer meer dan wanneer ik alleen in mijn huisje of kot was gebleven. Soms is dat duwtje wel nog moeilijk, maar ik vind het echt belangrijk dat ik me daar niet door laat tegenhouden. Moe zijn is geen excuus. Moe TV-kijken is niet leuker dan moe met vrienden afspreken. Tenzij je meteen gaat slapen - wat nodig is maar waarmee je ook nergens komt - kan je net zo goed iets leuks doen, in welke mood je ook bent.

Vroeger begreep ik nooit zo goed wat er zo leuk was aan naar het jeugdhuis gaan. Je zit daar toch maar wat? Nu heb ik misschien spijt dat ik niet al langer ben gegaan.

Ik ben voor het eerst naar het jeugdhuis gegaan toen ik 17 was. Mijn vriend en het lief van mijn vriendin zijn lid van het bestuur daar. Dan kom je daar natuurlijk al sneller en is die stap minder groot. Je hebt je houvast en je kent al drie mensen. Ik vond het daarvoor altijd maar eng om ergens binnen te lopen waar je bijna niemand kent. Maar nu kijk ik er elke week naar uit om met mijn vriendinnen bij te praten, met vrienden wat te zeveren, te darten en soms te poolen. Gewoon het samenzijn is zoveel leuker dan alleen zitten. Ik begrijp het dus als je bang bent om binnen te lopen, maar na twee keer daar te zijn, is dat gevoel helemaal weg. In elk jeugdhuis in je buurt. 

Daarnaast is het helemaal niet duur in een jeugdhuis. Perfect dus voor jongeren. Twijfel dus niet meer en ga gewoon vanaf deze week - jawel, anders ben je weer aan het uitstellen - naar je jeugdhuis, je zal het superleuk vinden. Begin bijvoorbeeld met naar de fuiven te gaan. Daar kan je al gewoon worden met de omgeving zonder dat iedereen je aanstaart omdat er maar vijf mensen in het gebouw zijn. Fuiven zijn ook perfect om vrienden die je al eventjes niet meer gezien hebt, weer te ontmoeten. Daarnaast kan je ook nieuwe mensen leren kennen die van het jeugdhuis zelf zijn. Maar ik kan iedereen aanraden ook op gewone avonden eens te gaan kijken. Neem enkele vrienden mee en doe dat ongeveer drie keer, zodat je kan wennen aan de nieuwe situatie. Vind je het daarna absoluut niks, dan hou je er dan mee op. Maar dan heb je het tenminste wel geprobeerd en drie avonden niet thuis gezeten. Denk trouwens ook niet dat het saai is in een jeugdhuis. Daar zorgt de jeugd namelijk zelf voor. Als jij daar met een lang gezicht gaat zitten, wordt het inderdaad niet leuk. Maak je eigen tijd daarom leuk en spreek met vrienden af. 

Er zijn drie vragen die je jezelf moet stellen;

1. Wat heb ik tot nu toe meegemaakt en wat vond ik ervan?

Ik heb voorlopig al veel beleefd. Ik heb veel gereisd, momenteel twee leuke jobs, ik heb spannende dingen mogen doen en ben dus in het algemeen best tevreden met hoe het er tot nu toe heeft uitgezien. Toch heb ik ook spijt van dingen die ik niet gedaan heb. Zo had ik misschien liever langer aan ballet gedaan en had ik meer kampen kunnen doen om nieuwe dingen te leren. Ik heb dus wel spijt van dingen die ik niet gedaan heb, maar niet van dingen die ik wel gedaan heb. Elk aspect van mijn leven heeft me gebracht tot waar ik nu ben en heb ik iets van geleerd, ook van de domme beslissingen.

2. Hoe ziet mijn leven er momenteel uit en ben ik daar tevreden mee?

Het hele idee achter deze blogpost is kansen grijpen. Dat probeer ik momenteel zoveel mogelijk te doen. Op het moment ben ik natuurlijk volop aan het studeren voor de examens en zijn er niet veel dingen die ik kan doen. Het is echt jammer dat ik daardoor dingen met vrienden moet afzeggen, maar prioriteiten stellen blijft belangrijk. Achter een week ben ik klaar en zal ik weer kunnen ontspannen. Ik ben op zich al erg trots op deze blog, omdat dit toch een kans is die ik gegrepen heb. Het wordt misschien niets, veel mensen zullen dit belachelijk vinden en misschien hou ik er achter een maand mee op. Maar voorlopig vind ik het leuk om te doen en dat is waar het om draait. Wat ik leuk vind.

Dit is eigenlijk ook meteen de belangrijkste vraag. Ook als je bijvoorbeeld niet zeker bent of je wel de juiste studierichting volgt of de juiste job doet. Ik zeg absoluut niet 'laat je job vallen, er komt wel iets beters op je pad'. Je gaat zelf op zoek moeten gaan naar andere oplossingen, maar blijf alsjeblieft niet zitten in die negativiteit. Bevind je je in een situatie die je niet leuk vindt, zorg er dan voor dat je eruit geraakt. Alleen jij kan dat doen en vanzelf zal het niet veranderen.

3. Wat wil ik in de toekomst bereiken en veranderen? Wat wil ik als ik 80 ben, kunnen zeggen over mijn leven?

Goh wat wil ik nog bereiken? Altijd een moeilijke vraag geweest voor mij. Vooral toen ik mijn studierichting moest kiezen. Als ik kleinkinderen heb, wil ik ze alleszins kunnen verbazen met verhalen uit mijn leven. En dat betekent; nu beginnen. Ik zal niet te dramatisch doen maar ik ben nu - hopelijk - in ongeveer een vierde (à vijfde - a girl can dream right?) van mijn leven. Wat ik dus wil bereiken, zal nu in gang moeten schieten of vorm moeten krijgen. Reizen wil ik vooral. Dingen zien. Elke dag leuke dingen doen met lieve mensen, ookal zal dat niet altijd kunnen. Specifiek is dat niet, ik weet het. En mijn verhaal zou jou ook niet zo veel kunnen helpen. Maar 'ja' zeggen tegen onbekende terreinen zal daar wel bij kunnen helpen.

Mijn vriend vroeg of ik met zijn familie wou gaan skiën. Het enige probleem; ik heb nog nooit geskied terwijl zijn hele familie al jarenlang op sneeuwvakantie gaat. Dat betekent dat ik op die reis voormiddag in mn uppie les zal moeten volgen. Ook zal ik enkele keren daarvoor moeten gaan oefenen in Landgraaf of Peer. Lang heb ik daarom getwijfeld. Wil ik wel zo een groot deel van mijn vakantie alleen zijn? Ik ben niet bang om alleen te zijn, helemaal niet. Maar of ik dat graag op vakantie doe?

Ik heb besloten toch te gaan. Ik moet het ooit leren want skiën of snowboarden lijkt me ontzettend leuk en ik hou van de sneeuw. Als je zo iemand bent die al kan skiën sinds je twee bent, praise yourself! Mijn ouders gingen namelijk nooit op skivakantie. Ja, ik ga veel alleen zijn. En ja, ik ga waarschijnlijk vaker vallen dan de rest van de vakantiegangers. Maar ik ga het wel leren en ik ga me amuseren. En zo niet, weet ik dat ook weer en heb ik het geprobeerd.

Enge ervaringen ontwijken brengen je nergens. Je maakt niks mee, leert niks nieuws en komt niet over je angsten. Je moet soms uit je comfortzone gaan om nieuwe dingen te ontdekken en een leuke tijd te hebben. In je leven ga je zoveel kansen voorgeschoteld krijgen die je ofwel laat gaan ofwel met twee handen zal grijpen. Soms zullen ze niet meevallen maar zo veel andere keren zal je blij zijn dat je het hebt geprobeerd. Ga die opportuniteiten aan. Je weet al wat er gaan gebeuren als je 'nee' zegt; alleen zijn, niks nieuws leren, in een sleur komen te zitten. Maar wat zou er gebeuren als je 'ja' zegt? Aan jou om het te ontdekken! Door 'ja' te zeggen, geraak je alleen maar vooruit. 

Een tip voor dit jaar;

Akkoord we zijn al even bezig met dit jaar, maar begin dan nu. Maak in je gsm of in een notitieboekje een lijstje genaamd '100 dingen in 2014'. Daarin schrijf je de grootste prestaties, kleinste leuke dingen, wat je maar wilt. Kortom, alle dingen die highlights waren in jouw jaar. Op het einde van het jaar zal je zien wat je bereikt hebt. Door 'ja' te zeggen zal dat lijstje er heel anders uitzien dan hoe dat van vorig jaar eruit zou hebben gezien.

Je kan dus doordoen met altijd 'nee' zeggen en niet echt iets doen met je leven of je kan nu beslissen dat het moet veranderen. Just say yes! Begin nu en niet morgen, want dan heb je weer een dag verspild. Kijk waar het je brengt. Ik beloof je dat het spannender zal zijn dan je leven nu. Maar je moet je natuurlijk wel eventjes pushen.

Door 'ja' te zeggen zal je meer genieten van je leven en zoveel mogelijk dingen doen die je ook echt wil doen. Want at the end of the day, je krijgt geen take two in het leven. Dit is het en dit is hoe jij je leven eruit laat zien. Love it or change it.

Mocht deze blogpost jullie helpen, laat dan achter in de comments hoe 'ja' zeggen jouw leven veranderd heeft. Ikzelf vond die een moeilijk artikel om te schrijven omdat het wat dieper gaat dan het oppervlakkige schrijven over mijn nieuwe aankopen. Ik hoop dat jullie het voor de afwisseling eens leuk vonden!

xx Eva

♥